Het gaat niet zoals gepland.

Een hardloopwedstrijd in je eigen stad. Het blijft iets magisch. Aangemoedigd worden door bekenden. De route die je herkent. Veel bekenden die meelopen. En natuurlijk mijn eigen klanten aan de start met alle emoties die daarbij horen. Zenuwachtig voor het startschot, vermoeidheid onderweg en blijdschap bij de finish. Dat is wat training geven zo leuk maakt!

Mijn eigen race ging verrassend goed. De dagen voorafgaand aan de Singelloop was ik een paar nachten weg met weinig slaap en veel activiteit. Zondagochtend was de kop koffie echt nodig om mij wakker te krijgen. Ideaal is anders.

Om 11:00u ben ik naar de verzamellocatie van CIOS Goes Breda gegaan, waar ik docent ben. Met ongeveer 50 studenten, ouders en collega’s liepen we de 10 km. Een bonte mix van ervaren lopers en first-timers. De laatste tips werden uitgewisseld, de startnummers opgespeld en toen vertrokken we naar de start.

Ik had vooraf twee doelen gesteld. Ik wilde onder de 43:30 finishen (4:20 per km) en ik wilde een vlakke race lopen met misschien zelfs een negatieve split. Dat is een snellere tweede helft dan eerste helft van de race.

Daar aangekomen bleek het startvak bomvol te zitten. We moesten dus buiten het startvak wachten en pas na het startschot konden we het vak in. Dus met ruim 2 minuten vertraging liepen we over de start. Wat mij betreft een verbeterpuntje voor de organisatie: een apart startvak voor de bedrijvenloop of een extra startvak voor lopers tussen de 45 en 50 minuten.

Met enkele duizenden lopers start je op brede wegen, maar is er eigenlijk nauwelijks plek om in te halen. En ik had er zin in. Dus is het vervelend als ‘langzame’ lopers links van de weg lopen. Ik gun iedereen zijn eigen race en asfalt, maar laat links ruimte over om in te halen. Dat is lopersetiquette die nog niet iedereen kent.

Zoals gezegd had ik er zin in om gas te geven. Het voornemen om wat behouden te starten ging de eerste kilometers al de prullenbak in. Ik zat tegen mijn omslagpunt aan en liep onder de 4 minuten per km. Na 2 km heb ik even aan de noodrem getrokken. Met dit tempo zou ik mezelf over de kop lopen. Het was tijd om het strijdplan op te pikken. Tot 5 km een tempo van 4:30 per km, daarna versnellen tot 4:10 – 4:20 per km.

Na 4 km kwam ik lekker in het ritme. Ik genoot van het parcours en de bandjes langs de weg. De Singelloop staat bekend als muzikaalste loop en dat was goed te horen! Er was genoeg ruimte om mijn eigen tempo te lopen zonder anderen te hinderen. Mijn naam werd een paar keer geroepen en zwaaide naar wat bekenden. En zo ging het hard richting het 5 km punt. Net hiervoor moesten we een fietspad op en werd het weer dringen, irritant!

Na 5 km ging het gas erop. Daar moesten de beentjes even aan wennen. Een trekkerig gevoel in de hamstrings en kleine steken in mijn maag waren het gevolg. Met een beetje spelen in looptechniek trok dat een km later weer weg. Het hielp ook dat er een DJ stond die goede muziek draaide. Precies in mijn looptempo gaf me dat wel kippenvel.

Op het 7 km punt kwamen we langs onze verzamellocatie. De handjes gingen omhoog voor de foto. Het ging ook echt goed. Als het ontspannen voelt en oogt dan gaat het hard. Het laatste deel van het parcours diende zich aan en het begon inmiddels te regenen. Dat vond ik best lekker, maar het haalde me wel uit mijn concentratie.

In het laatste stuk heb ik me dus een shop onder mijn kont gegeven. Focussen nu, want er kwamen scherpe bochten en gladde kinderkopjes aan. Een blik op mijn horloge leerde me dat ik ruim onder mijn streeftijd zat, kicken!

Nog een laatste scherpe draai rechtsaf en dan in volle galop naar de grote markt. Wat een mensenmassa! Net voor de finish kreeg ik de laatste aanmoedigingen van mijn vriendin en toen zat het er alweer op.

Met 42:26 heb ik ruim 4,5 minuut van mijn PR afgehaald. Dat is heel veel, terwijl ik in training ben voor een marathon. De tweede helft van de race ging ook sneller dan de eerste helft. Dus beide doelen zijn ruimschoots behaald. Ik heb lekker gelopen en was minder kapot dan vorig jaar. Ook nu ik dit stuk schrijf, daags na de wedstrijd, heb ik nergens last van. En dat geeft vertrouwen!