De marathon is magisch, en wel hierom

De-marathon-is-magisch

Hardlopers zoeken steeds nieuwe ervaringen, zoals het lopen van een PR of een langere afstand. De halve marathon kent momenteel een grote groei. Ook spreken steeds meer hardlopers over het lopen van een marathon. Wat geeft de marathon toch zo’n aantrekkingskracht?

De laatste tijd schrijf ik opvallend vaak blogs over de marathon. Ik houd van hardlopen en elke afstand heeft zijn charme. Met passie coach ik ambitieuze hardlopers naar hun wedstrijden, of dat nou hun eerste 5 kilometer of dertigste marathon is maakt mij niet uit. Toch heeft de marathon ook op mij een magische uitwerking.

En daar wil ik het met je over hebben. Emil Zatopek, legendarische langeafstandloper, verwoordde het als volgt:

“If you want to run, run a mile. If you want to experience a different life, run a marathon.”

 

Zintuigen op scherp.

Vorige week fietste ik langs Etten-Leur, waar ik mijn eerste marathon liep. En terwijl ik daar fietste kreeg ik flashbacks. Ik herkende het parcours en wist exact hoe ik me op dat punt voelde tijdens de wedstrijd. En niet alleen dat. Ik wist precies waar mijn supporters stonden, wie er om mij heen liepen en hoe de benen voelden.

Gek is dat, want tijdens de marathon lijkt alles ongemerkt voorbij te trekken. Je bent gefocust, maar ook weer niet. Zonder het te beseffen wordt alles als een film in het geheugen opgeslagen. Net als een verre reis kun je die later levendig oproepen en opnieuw afspelen.

 

Strategisch hardlopen.

Een marathon is lang. Dat schrikt veel hardlopers af. Hoewel je met 4 uur training per week al een prima marathon kunt lopen (zie mijn blog van vorige week). Maar lang kan ook iets moois zijn. Er is geen reden tot haast. Je hoeft niet meteen vanaf de start te knallen om een PR te halen. De kunst is namelijk dat je leert doseren. Je wilt je niet opblazen in de eerste helft, want je weet dat het vanaf 30 kilometer pas pittig wordt.

Dat geeft rust. Je hoeft alleen maar te lopen, te eten en te drinken. En jezelf inhouden. Dus kijk je af en toe op je horloge om je hartslag of tempo in de gaten te houden. Je komt in een flow. En hoe gek dat ook klinkt voelt het bijna als meditatie, de ultieme controle over lichaam en gedachten.

 

Je bent gek.

Loop je een marathon, dan verklaart iedereen je voor gek. Dat kan confronterend zijn, maar draai het eens om. Is het verkeerd om gek te zijn? De tegenhanger van gek is “normaal”. Wie wil er nou normaal zijn? Doorsnee, gemiddeld, dat is toch saai? Het zijn de gekke mensen die de wereld kleur geven, die je meesleuren in hun enthousiasme.

Met het EK voetbal kleurt het hele land oranje. Heel gek, maar wel leuk.
Met carnaval loopt iedereen onder de rivieren in de polonaise. Heel gek, maar wel leuk.
En ik loop, net als 30.000 andere Nederlanders een marathon. Heel gek, maar wel leuk.

Keep running!

P.S. Donderdag 20 april geef ik de online training “3 Manieren om met minder training beter te presteren op marathon”. Daarvoor kun je je binnenkort aanmelden. Ook interessant als je geen marathons loopt!

 

 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *