Balans, nu al het irritantste woord van het jaar.
Net begonnen aan 2017 hoor ik iedereen om me heen praten over “in balans komen met jezelf”. Maar wat zegt balans nou eigenlijk? Helemaal niks.
Voorheen zei je gewoon: “Op 1 januari stop ik met eten tot ik weer in mijn bikini pas”. Waarna je de oorlog verklaarde aan suiker. Na een paar weken quinoa en bleekselderij kwam je erachter dat je weliswaar kilo’s verliest, maar dat je voor de smaak net zo goed karton kunt eten.
Tegenwoordig ben je hip als je in balans bent. Helaas is het bereiken van balans onmogelijk.
Balans, de ouderwetse weegschaal.
Op de markt gebruikten ze zo’n ouderwetse weegschaal om de groenten mee te wegen. Wortelen links, gewichtjes rechts en wachten tot de naald in het midden staat. Dat ding heet een balans en werkt uitstekend.
Maar jouw leven bestaat niet uit wortelen en gewichtjes. Het leven is niet meetbaar.
“Tijdens de feestdagen heb ik mezelf helemaal laten gaan, laat ik een balansweek in januari doen.”
Zo werkt dat misschien in je gedachten, de praktijk is anders.
Als balans de zoektocht naar het midden is, is dat dan de 6 op een schaal van 10? De magere voldoende. Ik werk in het onderwijs, iedereen vloekt op de zesjes-cultuur die daar heerst. Het maakt studenten lui als de beloning voor een 6 net zo hoog is als die voor een 10. Duizenden studenten groeien op met exact dit systeem, het systeem van studiepunten. Dat maakt lui.
Ben jij in je leven ook op zoek naar die 6? Nee natuurlijk niet!
Iedere avond op tijd naar bed, gezond leven, genoeg tijd hebben voor vrienden en familie, 3x per week sporten, nooit rood staan, altijd een net huis, voorbeeldige kinderen. Heerlijk, balans! Of ben je dan een suffe muts?
Doe gewoon normaal.
We willen allemaal een leven vol leven. Surfen op de golven van geluk. Die golfbeweging is de essentie van het leven. Zoals de seizoenen veranderen, verandert ook je leven. Je kunt niet iedere dag pieken. Daar staat af en toe een kutdag tegenover.
Is dat dan balans? Streven naar geluk en ondertussen gewoon normaal doen? Het besef dat je na een bacchanaal aan drank en feest een dagje rustig aan doet. Dat je gaat afvallen als de zwaartekracht harder aan je buik trekt dan je wilt. Dat je een schoonmaker inhuurt als je zelf geen tijd hebt om schoon te maken. En dat je af en toe een grote middelvinger opsteekt naar wat anderen over je denken.
En daarmee zijn we terug bij af. Want zo lang balans niet meetbaar is kun je zoeken tot je een ons weegt. Misschien is dat wel de reden dat we allemaal zoeken naar balans.
