Afgelopen week raakte ik in een Facebook discussie verzeild over keuzevrijheid.

Een personal trainer plaatste een foto van bakken vol chocola in de bonus bij AH.
Hij vroeg zich af: hoe komt het toch dat we tegenwoordig te veel calorieën binnen krijgen?

Veel mensen riepen “BOE” naar de supermarkt.
Ik zei: zonder ruggengraat wordt het leven een stuk lastiger.

Dat was tegen het zere been, blijkt uit de reacties.

Je hebt altijd een keuze.
Altijd.

Calorieën ‘krijg’ je niet binnen, je eet ze zelf. Daar kies je voor.
Jij kiest ervoor om iets wel of niet te kopen.

Jij en ik kunnen niet voor AH bepalen of ze de chocola wel of niet afprijzen.
Maar we bepalen zelf of we het in ons mandje leggen.

Dus wat is effectiever?
BOE roepen naar de supermarkt die je verleiden met slimme marketing, of effectief leren omgaan met prikkels en verleidingen?

Dat eerste leidt tot het afschuiven van verantwoordelijkheid. Slachtoffergedrag.
Dat tweede geeft je power en controle. Leiderschap.
De vraag is of je ertoe bereid bent om dat onder ogen te zien.

Dit klinkt heel eenvoudig, maar is niet makkelijk. Dat zeg ik ook niet.
Het kan een jarenlange zoektocht zijn.

Als je kiest voor een sterk en fit lijf heb je de verantwoordelijkheid om er goed voor te zorgen.
Goed eten, regelmatig sporten, voldoende slapen.
Dat hoort er automatisch bij.

Ben je niet bereid om dat te doen?
Begin er dan niet aan. Ook een keuze.

Nu is dit een simpel voorbeeld van hoe je eigenaarschap kunt nemen over een situatie.
Maar hoe doe je dat bij écht lastige problemen?

Hoe werkt keuzevrijheid als je moet dealen met shit in je leven?
Want soms overkomt het leven je. Bij ziekte of dood van een dierbare.

Heb je dan ook een keuze, ook al lijkt dat niet zo?
Ja, het principe blijft gelijk.

Je hebt misschien geen grip op de situatie of omgeving.
Je kunt wel bepalen hoe je ermee om gaat.
Daarmee pak je direct controle en power.

Ook dit klinkt heel eenvoudig, maar is niet makkelijk.

Ik raad je aan om deze video te bekijken van Jocko Willink.
Als voormalig commandant van de Navy SEALS vertelt hij over ‘Extreme Ownership’.
In Irak ontstond de situatie dat twee pelotons van hetzelfde land naar elkaar begonnen te schieten. Met een dode en meerdere gewonden als gevolg.

Jocko Willink was eindverantwoordelijk en vertelt over hoe hij met deze situatie is omgegaan.

Mail mij gerust als je vragen hebt over dit onderwerp.

Groeten, Jeroen

P.S. Dit onderwerp prikkelt altijd. Mocht je je aangesproken of aangevallen voelen, lees het stuk dan nog eens in de wetenschap dat het niet mijn bedoeling om mensen te provoceren of kwetsen. Ik waardeer je feedback.