Berichten

Hardlopen met hoofdlamp? DOEN!

,
Na vrijdagochtend de 5 km kerstloop van CIOS Goes-Breda te hebben gelopen in een PR van 19:10, was het een dag later tijd voor de Longest Night Trail.
10 km trailrunnen in het donker, dus hardlopen over wandelpaden met een hoofdlamp op. En dat is GAAF!
 
Voor het tweede jaar op rij organiseerde Schneider Outdoor uit Den Bosch de Longest Night Trail in Vught. Met een trailrun in Vught wordt de langste nacht van het jaar op sportieve wijze gevierd. Het decor van deze editie was de IJzeren Man in Vught. Als lopers hadden we keuze uit trails van 15, 10 of 5 kilometer.

 

Ik koos voor de 10 km. De inschrijving verliep wat traag. De na-inschrijvingen en voorinschrijvingen werden op 1 plek afgehandeld, terwijl er ruimte genoeg was om die uit elkaar te trekken. Dat stimuleert de doorstroom enorm. Gelukkig was er volop entertainment bij de IJzeren Man en is de sfeer onder trailrunners altijd gemoedelijk.
 

 

Om 19:00u klonk het startschot. Of ja, startschot, er werd een enorme vuurbal gelanceerd door een vuurspuwer. Gaaf begin. De eerste 800 meter gingen over het strand van de IJzeren Man. Een goede zet om het deelnemersveld op een lijn te trekken. Vorig jaar ontstonden er direct opstoppingen in het bos. Dit jaar kon iedereen zijn plekje al opzoeken in de 800 loodzware startmeters. Ik hoorde links en rechts al behoorlijk wat lopers met krachttermen smijten. Ja, lopen in los zand is een aparte ervaring.

 

Daarna mochten wij rechtsaf richting de Lunetten. Verdedigingswerken uit WOII rondom Den Bosch. Dat betekent smalle paden en veel kleine steile klimmetjes. En die voel je in de kuiten. Het was mijn doel om rustig te starten en al naar gelang het verloop te gaan versnellen. Na de 5 km een dag eerder wilde ik niet te vroeg opgebrand zijn.

 

Dat lukte dus van geen kanten. We liepen verkeerd met een groepje. De voorste loper had een pijl gemist en wij liepen er domweg achteraan. Na 200 meter moesten we weer omkeren en sloten we achteraan het deelnemersveld. Voor de tweede keer begon een inhaalrace.
Ondertussen waren we 5 km onderweg. Ik liep in een groepje dat een lekker tempo aanhield. Dat is wel het mooie aan trailrunnen. Je loopt in groepjes over het parcours. De sfeer is gemoedelijk. Bij de night trail komt daarbij dat je elkaar waarschuwt voor paaltjes, stronkjes en plassen. De voorste loper wordt door de rest bijgeschenen. Zo probeer je het tempo te handhaven, je hebt een gezamenlijk belang.

 

 

 

Na 7 km werden we langs het spoor gestuurd over een verschrikkelijk ongelijk pad vol boomstronkjes en blootliggende boomwortels. En die laatste zie je niet altijd. Dus moet je lopen op gevoel. De passen worden wat kleiner en je probeert je voeten gecontroleerd neer te zetten. Dat kost kracht. Ik verstapte me, gleed weg over een boomwortel en voelde mijn hamstrings en kuiten branden.

 

Een kilometer verderop kwamen we op bekend terrein. We liepen rond de IJzeren Man en konden de finish aan de overkant van het water zien liggen. Ik had geen horloge om, dus had geen idee hoeveel kilometer we gelopen hadden. Voor mijn gevoel moesten we nog ongeveer 5 km. Er zat dus nog wat reserve in de tank.

 

Het parcours ging verder langs het water en we draaiden rechtsaf richting het strand.
Het zal toch niet het eind van de wedstrijd zijn?
Maar dat was het wel. Met nog 800 meter te gaan was het tijd om de gaskraan open te zetten. Ik passeerde lopers die ik eerder moest laten gaan. Het voelde alsof ik niet over los zand, maar over asfalt liep, ik vloog. En met een grote grijns liep ik over de finish waar mijn supporters klaar stonden.

Longest-Night-Trail-2015-249

Resultaat: een 11e plek met 59:24! Een evenement met veel potentie! Ik ben er volgend jaar weer bij. Jij toch ook?

P.S. Wil jij starten met hardlopen of je PR’s aanscherpen? Hou dan de Facebook pagina van Activations in de gaten voor online coaching en Sportrusten.