Wat wil jij in 2020?

Wat wil jij in 2020?

8 kilo afvallen?
10 kilometer hardlopen?
Minder op je telefoon zitten?
€ 100.000 omzetten?

Ik hoop het niet.
Dat zijn namelijk geen doelen.

Stel jezelf 5 keer de vraag waarom

De methode “5x WHY” van Sakichi Toyoda stelt dat je 5 keer de waarom vraag moet stellen om tot de kern van een probleem te komen.

Dit is ook toepasbaar op het stellen van doelen.
De juiste doelstelling lost een ECHT probleem op.

Daarin zie ik twee uitdagingen/kansen:

  1. De meeste mensen weten niet welk probleem ze oplossen.
  2. De meeste mensen halen doel en middel door elkaar.

T.a.v. nummer 1:
Om van A naar B te rijden moeten beide punten vooraf duidelijk zijn.
Land, plaatsnaam, straatnaam en huisnummer leiden tot het juiste eindpunt.
Ontbreekt een van deze gegevens dan kom je er niet.

De juiste doelstelling lost een ECHT probleem op.

5x WHY toegepast op het doel “8 kilo afvallen.”

Waarom wil je 8 kilo afvallen?
Omdat ik dan beter in mijn kleding pas 

Waarom wil je beter in je kleding passen?
Omdat ik dan beter in mijn vel zit.

Waarom wil je beter in je vel zitten?
Omdat ik dan meer zelfvertrouwen heb.

Waarom wil je meer zelfvertrouwen?
Dan durf ik eindelijk op die leuke vrouw af te stappen.

Waarom wil je op die leuke vrouw af stappen?
Omdat ik ook graag een relatie wil. 

Het werkelijke probleem is niet het getal op de weegschaal, maar het gemis van een relatie.

Daarmee tackelen we ook meteen nummer 2:
8 Kilo afvallen is geen doel, maar een middel om meer zelfvertrouwen te krijgen.
Om uiteindelijk de moed te hebben om iemand op date te vragen.
En mogelijk een partner te vinden.

Onbewust weet je dit al lang.
Maar je kunt er pas iets mee als je het dieperliggende doel naar de oppervlakte haalt.

Als je jeuk op je rug hebt moet je een ander laten krabben.
Maar wel op de juiste plek, dat is het fijnst.

Gaan we samen op zoek naar jouw échte jeuk?

Op 8 maart organiseer ik het Run Your Life Event.
Met praktische tips en tools om meer uit het leven te halen.
De eerste 50 tickets gaan weg met € 100 korting.

Je kunt ook 1-op-1 met mij werken.

Stuur mij een bericht. Dan plannen we een kort gesprek in om te kijken hoe dat voor je werkt.

/0 Reacties/door

Groeien? Doe dit dan niet…..

, , ,

Anderhalf jaar geleden heb ik de grootste les uit mijn leven geleerd.

Ik werkte op dat moment parttime op het CIOS, mijn droombaan vanaf mijn 17e.

 

Ik was ook parttime aan het ondernemen.

Dat deed ik al 5 jaar en ik haalde daar steeds meer voldoening uit.

 

Eigenlijk wilde ik fulltime gaan ondernemen.

Maar dat durfde ik niet.

 

In februari 2018 volgde ik een cursus over leiderschap.

Een heel weekend in een oud klooster met 9 andere, onbekende, deelnemers.

 

Op dag 2 stond op het bord:

“zij die niet bereid zijn comfort op te geven, zullen nooit groeien.”

 

Lees de zin gerust nog een keer.

 

Ter plekke viel alles voor mij op zijn plaats.

 

Al 5 jaar wilde ik fulltime ondernemen.

Steeds zette ik kleine stapjes in die richting.

 

Ik volgde een traject bij een businesscoach.

Ik ging van vier naar drie dagen werken op het CIOS.

Ik werkte elke avond, elke zaterdag en elke vakantie aan mijn bedrijf.

 

En toch bleef ik vasthouden aan mijn salaris.

Zo verkoos ik comfort boven groei.

 

Dat doen veel mensen, comfortkeuzes boven groeikeuzes verkiezen.

Geluk zit niet in een groter huis, een dikkere auto of meer geld op de bank.

 

Duurzaam geluk zit in persoonlijke groei:

  • Een fit en sterk lijf.
  • Meer aandacht voor mensen die je dierbaar zijn.
  • Focus in plaats van afleiding.

 

Wil je groeien, dan zul je comfort moeten opgeven.

 

In dat oude klooster besloot ik het comfort van mijn vaste salaris op te geven en het ondernemerschap te omarmen.

 

Ik zegde mijn baan op en ben vol gaan ondernemen.

Sindsdien werk ik met Vitale Leiders die ook groeikeuzes maken.

Mijn omzet en winst zijn verviervoudigd.

Ik voel vrijheid.

 

Heerlijk!

 

Vraag 1: welk comfort moet jij opgeven om te groeien?

Vraag 2: ben je bereid om het werk te doen?

 

Als je samen met mij en andere experts wilt werken aan je groeikeuzes dan moet je zondag 8 maart 2020 alvast blokkeren in je agenda.

Ik organiseer dan het Run Your Life Event.

 

Het wordt een dag vol inspiratie en transformatie.

En een beetje transpiratie ?

 

De organisatie is nog in volle gang, tickets zijn binnenkort te bestellen tegen een waanzinnig actietarief.

 

Wil je deze maand nog aan de slag met groei in sport, werk en privé?

Dat kan, ik heb nog enkele plaatsen over voor Running Plus.

Reply op deze mail voor meer info over dit 6 maanden traject.

/0 Reacties/door

Van hardloper naar Vitale Leider

,

Wat gebeurt er als je een paard koopt, dat paard opzadelt, erop klimt en het de teugels geeft?

Het paard komt niet in beweging.

 

Je komt een golfbaan niet op zonder golfvaardigheidsbewijs.

 

Zonder techniek sla je alle ballen in het net bij tennis.

 

In sport is het duidelijk, zonder techniek kom je nergens.

Ook niet als je heel hard je best doet.

 

Op het werk is het niet anders.

Een ondernemer zonder financiële knowhow levert een dwalend bedrijf op.

Een manager zonder leiderschap levert dwalende medewerkers op.

 

Competentie is leidend. Altijd.

 

Hard lopen zonder goede techniek levert blessures op.

Hard werken zonder de juiste skills levert frustratie op.

 

Steeds harder werken is de kortste weg naar een burn-out.

 

Als je wilt overleven in een samenleving die steeds sneller gaat zul je niet harder moeten werken, maar slimmer.

 

Vitaal Leiderschap dus.

 

Volgens de High Performance Pyramid is je fysieke capaciteit de basis van energiemanagement.

Simpel gezegd: alleen als je fysiek fit bent, kun je ook emotioneel, mentaal en spiritueel fit zijn.

 

Fit zijn is dus geen luxe, maar noodzakelijk om te overleven.

 

In de prehistorie moest je fit zijn om eten te kunnen vangen.

In 2019 moet je fit zijn om niet overprikkeld, burn-out en moddervet te raken.

 

Vitale Leiders snappen dat.

Zij lopen geen marathon voor de bucketlist.

Zij lopen de marathon om te groeien als mens.

 

Als jij je ook wilt aansluiten bij de groeiende groep Vitale Leiders, doe dan het volgende:

Schrijf je in voor het Next Level Running Event (tijdelijk € 100 korting).

Meld je aan voor een 1-op-1 strategiesessie met mij. 30 minuten waardevolle inzichten via de webcam.

/0 Reacties/door

Dit is het effect van warmte op je hartslag

De afgelopen weken waren uitzonderlijk warm voor de tijd van het jaar. De meeste hardlopers vinden dat lastige omstandigheden. Hoog tijd om daar wat aan te doen.

Vandaag leg ik je uit wat het effect van deze warmte is op je prestatie. In mijn volgende mail geef ik je 7 praktische tips om ermee om te gaan.

Hogere hartslag.

Tijdens het hardlopen verhoogt de kerntemperatuur in ons lichaam naar ongeveer 38,5 graden. Door de toegenomen vraag naar zuurstof in de spieren gaat de hartslag omhoog. Ook gaan we dieper en vaker ademhalen.

De zuurstof gaat naar de spieren en wordt daar, samen met glycogeen, verbrand tot bewegingsenergie.

Tot zover is er niets aan de hand.

Met hogere omgevingstemperatuur heeft het lichaam meer moeite om de kerntemperatuur op peil te houden. Zeker bij hoge luchtvochtigheid is dat een uitdaging. Zweet verdampt dan niet meer, waardoor jij je hitte niet kwijt kunt.
Je hartslag is nu zo’n 10-20 slagen hoger dan in koele temperaturen.

En dan begint de kerntemperatuur op te lopen. Net als bij griep ga je je slechter voelen. Je coördinatie wordt minder en je tempo stort volledig in.

Niet fijn.

Tempo Vs. Hartslag.

De meeste hardlopers trainen op tempo. En daar gaat het mis. Bij warm weer zijn de omstandigheden totaal anders dan in koele temperaturen.
Maar als jij koste wat kost wilt vasthouden aan je tempo creëer je dus je eigen probleem.

“Maar ik pas mijn tempo aan”, hoor ik je zeggen.

Heel goed, maar hoeveel langzamer ga je dan lopen voor hetzelfde trainingseffect?
Het is heel lastig om dat te bepalen.
Is dat 30 seconden langzamer, 45 seconden of een minuut?
Daarnaast reageert iedereen weer anders op warmte.

En dan wordt de hartslagmeter ineens een handig instrument.
Want met een hartslagmeter is het tempo niet leidend, maar de hartslag.
Je traint dus nooit te licht of te zwaar.

En dat is cruciaal in wisselende omstandigheden. Dan wil je zeker weten dat je in de juiste zone traint. En dat je voldoende gas terug neemt om gezond te blijven hardlopen.

Hartslagzones.

De truc is dus om tempo los te laten en op hartslag te trainen.
En dan komt de volgende stap. Je zult op de juiste intensiteit moeten trainen. Dus je moet je hartslagzones kennen.

Wil je serieus trainen, dan is de hartslagmeter het beste hulpmiddel om je intensiteit te meten. Helaas hebben de meeste hartlopers geen idee hoe ze precies met een hartslagmeter moeten werken.

En dan gebeurt het volgende. Ze gebruiken de standaard hartslagzones die door het horloge worden berekend volgens een standaardformule. Deze formule moet met een grote korrel zout worden genomen. Deze hartslagzones wijken meestal 10-20 slagen af van de werkelijke hartslagzone. En dat is het verschil tussen relaxed trainen en helemaal kapot gaan.

Het gevolg van standaard hartslagzones is dat je te zwaar of te licht traint.

  • Train je te zwaar, dan raak je overbelast. Met blessures als gevolg.
  • Train je te licht, dan bereik je geen vooruitgang.

In beide gevallen worden prestaties niet beter. Je zelfvertrouwen daalt, je irritatie stijgt. Je hebt ruzie met je hartslagmeter en jezelf en de gene die het moet ontgelden is je partner. Dat is niet de bedoeling!

Weg met de standaard hartslagzones!
Doe een inspanningstest en laat je persoonlijke hartslagzones meten.
Leer alle ins en outs over trainen met een hartslagmeter en train nooit meer te zwaar of te licht.

Op zaterdag 7 juli organiseer ik de vijfde editie van mijn Event Bouw je Eigen Persoonlijke Trainingsschema.

Tijdens dit Event:

  • Doen we een inspanningstest waarmee ik je persoonlijke hartslagzones bepaal.
  • Leer je alle ins en outs van het werken met een hartslagmeter.
  • Leer je manieren om je motivatie hoog te houden door te variëren in traingen.
  • Bouwen we een persoonlijk, op maat gemaakt schema voor een 10 km, halve of hele marathon.
  • Ga je naar huis met persoonlijke hartslagzones en een op maat gemaakt trainingsschema van 3 maanden.

Dit levert je enorm veel zelfvertrouwen op en dat gun ik iedere gemotiveerde hardloper.

Het event vindt plaats op een schitterende bosrijke locatie in de buurt van Breda. Alle drankjes en een uitgebreide lunch zijn inbegrepen.

Alle info vind je hier.

Normaal kost het Event € 239,00
Schrijf je nu in voor het Early Bird tarief van € 179 inclusief btw.
De helft van de plekken is bezet. Schrijf je dus op tijd in.

Inschrijven doe je hier.

/1 Reactie/door

Lopen in een flow in de Egmond Halve Marathon.

“Jeroen, hoe ging het in Egmond?”, is de vraag die me de afgelopen dagen regelmatig is gesteld. Vandaar dat ik daar een verslag over schrijf.

 

Wat moet je ervan verwachten? Ik wist het niet. Een groot deel van het parcours gaat over het strand. Met hoog water heb je twee keuzes. Natte voeten en hard zand of droge voeten en mul zand. Vervolgens de duinen, voordat je verhard terug naar Egmond loopt.

 

En het is een halve marathon hè, 21 km schudt je niet even uit je mouw. Althans, ik niet. Zeker niet nadat ik begin januari last kreeg van mijn schenen. Een oude blessure die weer begint te zeuren.

 

Reden genoeg om het wedstrijdplan open te houden. Niet “ik zie wel”, maar “ik ga rustig starten en halverwege maak ik een keuze om te versnellen of het tempo vast te houden.” Ik voelde geen druk, wel wat onzekerheid. Maar is dat niet wat deze sport zo mooi maakt?

 

Raceday.

Zondagochtend had ik afgesproken bij Anja. Een van mijn lopers. Samen met haar man reden we naar de start. Vrienden van Anja wonen op 200m van de start en hadden hun huis beschikbaar gesteld. Lekker, want 2 graden en wind.

 

Zo laat mogelijk liepen we naar de start. Anja startte 17 minuten eerder. Die zou ik onderweg wel ergens tegenkomen. Ik liep warm en ging in het startvak staan. Al kletsend met wat bekenden klonk het startschot en waren we vertrokken.

 

egmond halve marathon startvak

 

Strand op…

De eerste kilometers liepen heerlijk. Licht heuvelaf en toen het strand op. Stukje mul zand en toen een brede strook hard zand waar je heerlijk kon lopen. Wat nou, mul zand?

 

Het tempo zat er lekker in. De eerste 5 kilometers vlogen voorbij. Gaaf gezicht om zo’n lang lint van lopers over het strand te zien gaan. Allemaal bezig met hun eigen race, met toch een gezamenlijk doel: finishen.

 

Maar dan…

Na 5 kilometer staat een drankpost en ineens is het harde strand verdwenen. Wat overblijft is mul zand. Ik zie iedereen ploeteren en zoeken naar de juiste weg. Er komt al snel een tweedeling. Linksaf over het mulle zand, rechtsaf naar de vloedlijn.

 

Ik ga eerst links, maar steek al snel over naar rechts. Daar is het helemaal zoeken naar hard zand. Je wilt je voeten droog houden. Dus blijft er een heel smal stukje strand over. De eerste golf komt eraan. En ja hoor, meteen natte voeten.

 

Dan maar rechts inhalen. Over het harde strand, met af en toe een verfrissende golf over de voeten. Dat loopt wel heerlijk en ik haal tientallen lopers in, terwijl mijn hartslag lekker laag blijft. Top!

 

Strand af….

In de verte buigt de stroom lopers af naar links. We gaan de duinen in. Deel 2 van de wedstrijd. Smalle paden, maar wel uit de wind. Inmiddels breekt ook het zonnetje door. Lekker!

 

Door de smalle paden moet ik mijn tempo aanpassen. Inhalen is niet overal mogelijk. Kwestie van aanpassen. Het parcours is schitterend. Op en af over semi-verharde schelpenpaden. Er zitten zelfs 2 ‘beklimmingen’ in het parcours. Daar moet ik wel om lachen, want het stelt weinig voor. Maar toch gaan daar de eerste mensen lopen.

 

Dan over de camping en we zijn halverwege. Ik voel me prima. Loop lekker, hartslag blijft stabiel en laag. Geen last van mijn schenen. Dus versnellen maar. Ik eet een gelletje en laat mijn hartslag oplopen naar 160.

 

Hier raak ik ergens in een flow.

Ik keek om me heen en genoot van de omgeving. Liep heerlijk en de kilometers vlogen voorbij. Bij kilometer 14 ging het tempo nog wat omhoog.

 

In die flow staat heb ik alles heel bewust meegemaakt. Ik genoot ervan om hier te lopen en om, na de onzekerheid van die schenen, gewoon vrijuit te lopen. Het lijkt wel meditatie.

 

En toen was het nog maar 2 kilometer. Egmond kwam in zicht. Het werd drukker langs de kant. Inmiddels voelde ik de kilometers wel in de benen. Maar goed, 19 down, 2 to go. Het werd weer een wedstrijd. Een tijd onder de 1u50 was haalbaar.

 

Laatste kilometer. Vals plat omhoog. Gewoon op techniek blijven lopen. Nog 4oo meter, hooguit 2 minuten. Linksaf bij de vuurtoren. Nog 100 meter. Genieten! Handjes in de lucht, grote grijns op mijn gezicht. Heerlijke wedstrijd.

 

Uiteindelijk loop ik in 1u48:52 over de streep en heb ik een fijne wedstrijd gelopen. Erg afwisselend parcours. Niet snel. Maar ik heb goed gepresteerd en heerlijk genoten.

 

En Anja… Die loopt gewoon 2u10. Een PR in Egmond. Zo kan het dus ook.

Egmond halve marathon finish Egmond halve marathon finish 2 Egmond halve marathon anja en medaille

/2 Reacties/door

Hoe was je vakantie?

Iedereen vult zijn zomervakantie anders in. De een gaat lekker luieren aan het zwembad, de ander maakt er een sportieve vakantie van en weer een ander gaat backpacken in Azië. Hoewel dat heel verschillende vakantie zijn, is er toch een overeenkomst. Je neemt tijd voor jezelf. En dat is belangrijk.

Ik type deze blog vanuit Kaapstad waar ik op de bruiloft van vrienden ben uitgenodigd. Over unieke ervaringen gesproken. De afgelopen weken zijn we op safari gegaan en hebben we een supervette ballonvlucht gemaakt met de opkomende zon. En dan die bruiloft nog, dat wordt vast een hoogtepunt.

Deze vakantie heb ik veel nagedacht over mijn bedrijf. Het afgelopen jaar ben ik hard gegroeid, zowel qua volgers op Facebook, als deelnemers aan de gratis cursus Blessurevrij Hardlopen. Ook heb ik tientallen klanten geholpen in het behalen van hun doelen. Recent hoogtepunt daarbij is Telegraaf redacteur Hortence die de Kilimanjaro gaat beklimmen.

Maar wat me het meest bij blijft zijn jullie verhalen. De reden waarom je hardloopt zit diep. Ik sprak vrouwen die hun zelfwaarde hebben teruggevonden door hardlopen. Ik sprak een piloot die alle steden waar hij op vloog pas echt leerde kennen toen hij zijn hardloopschoenen aantrok. Ik sprak zussen die hardlopen om hun vader te ondersteunen in zijn hobby.

Ontspannen, ontstressen, hoofd leeg maken, presteren, uitlaatklep, extase, fijn gevoel, alles op een rijtje zetten, ontladen, met mezelf bezig zijn, hoogtepunten beleven. Dat betekent hardlopen voor je. En of je nou rondjes loopt van 2 of 20 kilometer verandert daar helemaal niks aan. Ga zo door!

En nu?

Helemaal uitgerust en klaar voor het najaar? Mooi, want daar wil ik je bij helpen.

In alweer de derde editie van het Event Bouw je Eigen Persoonlijke Trainingsschema leer ik je alles over training.

  • Je leert op de juiste intensiteit trainen door het toepassen van hartslagzones.
  • Je leert verschillende trainingsvormen én manieren van herstel kennen.
  • Je krijgt een persoonlijk trainingsschema waarmee je met minder training beter gaat presteren.

Voor de prijs van een paar schoenen ben je erbij.

Normaal: € 197,00

Early Bird tarief: € 147

Prijzen zijn excl 21% BTW

Meer info en aanmelden.

Let op: het Early Bird Tarief geldt nog maar 14 dagen!

/0 Reacties/door

De eerste resultaten van het marathon mini-onderzoek

Vorige week heb ik zowel beginnende al gevorderde hardlopers een aantal vragen gesteld over het lopen van grote (buitenlandse) marathons.

Een tipje van de sluier

Mijn doel van dit mini-onderzoek is dat ik een training wil ontwikkelen die zo goed mogelijk aansluit op de wensen en behoeften van een (toekomstig) marathonloper. Graag deel ik wat reacties met je:

“Het leuke van een buitenlandse marathon is dat ongeacht welke marathon je ook loopt, elk land heeft zo zijn eigen cultuurbeleving. Zo was er in München bier (in pullen) bij de finish, in Istanboel krijg je onderweg baklava en in Athene liep een merendeel in authentieke kleding. Echt een geweldige ervaring”.

“Ik zou een buitenlandse marathon zeker begeleid gaan lopen. Je kunt ervaring uitwisselen met andere lopers en je staat er niet alleen voor. Lees: mede lopers die je begrijpen en jou kennen”.

“Over het algemeen ben ik een solo loper. Juist tijdens een marathon en de voorbereidingen daarop zou ik het liefst in een groep en onder begeleiding lopen. Het zijn nogal wat km’s. Ik denk dat de steun in een groep hier meer dan welkom is tijdens lastige momenten. Daarnaast wil ik graag gezond en verantwoord lopen. Ik kan wel dènken dat ik de wijsheid in pacht heb maar…. En dan met z’n allen over de finish.. wauw wat euforie en bulk aan emotie! Wie wil dat niet??!!”

“Wanneer je in het buitenland bent, met name in een land met veel tijdsverschil is de vraag: hoe ga je hiermee om. Het is letterlijk een verschil tussen dag en nacht. Hoe train je het beste je lichaam in Nederland op het klimaat van het andere land, hoe zorgt je ervoor dat je lichaam aanpast aan de gewenste weersomstandigheden”.

 

De ultieme droom

Jij hebt misschien ook wel de droom om ooit een marathon te gaan lopen. Of wellicht heb je dit al een aantal keren gedaan en staat een buitenlandse marathon op jouw bucket-list.

…Maar ik kan mij ook voorstellen dat een marathon niet voor iedereen is weggelegd en dat je wellicht een aantal vraagtekens in te vullen hebt. Want waar haal je de tijd vandaan om voor de marathon te trainen? En hoe zorg ik ervoor dat ik blessurevrij blijf?  Leuk een New York marathon, maar hoe ziet zo’n traject naar de NY-marathon er eigenlijk uit?

In de komende blogs krijg je een aantal tips en trucs waarmee je nu alvast een eerste stap kunt maken naar jouw ultieme droom!

P.S. Met dit schitterende weer gaan heel veel mensen hardlopen. Tip van de dag:

/0 Reacties/door

Wie coacht de coach?

Vandaag stel ik je voor aan de persoon die ervoor heeft gezorgd dat 2016 voor mij een groot succes was op zakelijk gebied. Want wie coacht eigenlijk de coach? Dat is Mandy Voncken van de Motivatiefabriek.

 

De twijfel.

Begin 2015 sprak in Mandy op een netwerkevent van Hub88 in Breda. Ik wist dat er meer potentie in Activations zat. Maar ik had geen idee hoe ik die potentie kon omzetten in zakelijk succes.

Een maand later startte ik met haar 6 maanden programma en is alles veranderd.

 

Zo’n programma start ik niet zomaar. Het is een forse investering, op dat moment bijna een derde van mijn jaaromzet. En wie garandeert mij dat ik dat terugverdien? Aan de andere kant, stilzitten was ook geen optie. Dus na een paar gesprekken met Mandy heb ik een belofte aan mezelf gedaan. Ik ben er vol voor gegaan.

 

Mijn ervaring.

De eerste live dag met Mandy bracht een aardverschuiving teweeg. Ik dacht dat ik heel goed wist waar ik mee bezig was en wie mijn ideale klanten waren. Nou, vergeet het maar. Mandy stimuleerde me om volledig te focussen op de doelgroep waar ik wél gelukkig van zou worden, gemotiveerde hardlopers. De overige 80% van mijn diensten moest ik stoppen.

 

Thuis besprak ik de mogelijkheden met mijn vriendin. Het kon twee kanten op. Stoppen met mijn bedrijf, of het roer 180 graden om. Het werd dat laatste en vanaf dat moment ontplofte mijn bedrijf.

 

Het resultaat.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik heb in 2016 mijn omzet verdubbeld. Mijn mailinglist groeide van 350 naar 1700 adressen. Ik ben gegroeid van 500 naar bijna 1500 Facebook likes.

 

Mooie statistieken. Maar nog mooier is dat Mandy mij heeft geleerd hoe ik moet ondernemen. Ik heb nu wekelijks gesprekken met ideale klanten. Ik weet nu hoe ik van bezoekers, klanten en fans maak. Ik heb rust in mijn kop.

 

Voorheen deed ik 100 dingen tegelijk, stond ik altijd aan. Moest ik veel moeite doen om mezelf te onderscheiden van concurrenten. Dat is verleden tijd.

 

Tegenwoordig ben ik op zoek naar de ideale klant. Gemotiveerde hardlopers die er vol voor willen gaan. Die ambitieus willen trainen en daarbij blessurevrij willen blijven. Die beter willen hardlopen in minder tijd. Bij wie hardlopen meer is dan kilometers en snelheid. Dus eigenlijk zoek ik hardlopers met dezelfde sportbeleving als ikzelf. En dat gaat makkelijker dan ik dacht.

 

“Jij bent toch die gast van blessurevrij hardlopen?”

Laatst liep ik een wedstrijd en werd ik ineens door iemand herkend. Hartstikke leuk. Nooit gedacht dat me dat zou overkomen. Op feestjes hoor ik ook regelmatig dat mensen mijn video’s bekijken en erdoor geïnspireerd raken. En dat is precies de bedoeling!

 

Voor wie geschikt.

Heb jij ook het vermoeden dat je meer uit je bedrijf kunt halen als ZZP-coach, trainer of adviseur? Dan raad ik je aan om een vrijblijvende inspiratiesessie bij Mandy aan te vragen. Dat kost je niets en levert je al een heleboel inzichten op. Gewoon doen dus!

 

Het vervolg.

In 2017 ga ik samen met Wendy verder bouwen aan Activations. De eerste plannen zijn er al. Er komt een groepsprogramma voor de halve en de hele marathon. En waarschijnlijk ga ik met een groep klanten naar de New York Marathon!

 

Super spannend. Heb je interesse in één van deze programma’s? Neem dan contact op, want het aantal plaatsen is beperkt.

 

OndernemersEvent.

Op 19 en 20 januari 2017 organiseert Mandy een OndernemersEvent waarin je leert hoe je meer kunt verdienen in minder tijd. Dit tweedaagse event is een ideale manier om tegen een scherpe prijs kennis te maken met business coaching van Mandy.

 

Ik ben er ook bij, laten we samen toasten op het succes van jouw onderneming.

/0 Reacties/door

Mijn eerste marathon, feestje of drama?

Na een aardige voorbereiding kwamen afgelopen week toch de twijfels over mijn deelname aan de marathon van Etten-Leur. Na een mentale meltdown raapte ik mezelf bijeen en startte afgelopen zondag toch in mijn eerste marathon.

Practice what you preach. Onder dat motto besloot ik ergens in juli mee te gaan doen aan één van de najaarsmarathons. Uiteraard met schema’s van Sportrusten. Normaal gesproken train je dan in 100 dagen naar de marathon waarbij je maximaal 14 km per training loopt. Met die methode heb ik inmiddels een behoorlijk aantal hardlopers gecoacht. Zelf liep ik echter nog nooit een volledige marathon. Daar moest eens verandering in komen.

Etten-Leur, dat ging hem worden. Ik kon pas na de zomervakantie serieus gaan trainen. Dus met een marathon op de laatste zondag van oktober had ik nog 65 dagen over om me voor te bereiden. Die periode verliep voorspoedig. Mijn snelheid bij marathonhartslag nam flink toe en begin oktober liep ik 4,5 minuut van mijn PR op de 10 km af tijdens de Singelloop in Breda.

Tot zover niets aan de hand, tot ik een schaafwond op mijn knie opliep tijdens een kickboks clinic. Gevolg: een pijnlijke knie en een lichte ontsteking van de binnenste knieband. En dat net op het moment dat de zwaarste trainingsweken eraan kwamen waar ik echt nog even aan de bak moest. Je raadt het al, dat feestje ging niet door. Na drie kwartier lopen kwam een stekende pijn opzetten die mij het plezier in het lopen ontnam. Noodgedwongen ben ik gaan mountainbiken om toch mijn conditie te onderhouden. Ondertussen bezocht ik de fysiotherapeut en osteopaat.

12 Dagen voor de marathon liep ik voor het eerst weer 7 km pijnvrij. Twee dagen later waren dit er 9, maar daarna weer last. Na drie dagen rust, de maandag voor de marathon probeerde ik de 12 km. De laatste duurtraining voor D-day verliep behoorlijk. Pas in de laatste km voelde ik de pijn in de knie komen. Maar goed, 10 km pijnvrij lopen is iets heel anders dan een volledige marathon. En toen kwam de twijfel. Doe ik er verstandig aan om hem te lopen?

Na twee dagen van twijfel heb ik voor mezelf de knoop doorgehakt. Ik zou starten. Tijdens de eerste ronde van 21 km wilde ik het tempo laag houden. Daarna zou ik wel zien. Na de eerste ronde kon ik altijd uitstappen. En zo maakte ik daags voor de wedstrijd mijn strategie.

D-day was aangebroken. Na een goede nacht stapte ik fris uit bed. Ik had er zin in. Het was heerlijk loopweer. Droog, zonnig, windstil, 15 graden en een afwisselend parcours. De klok was verzet, dus ik had een uur langer om me voor te bereiden en met de start om 11:45 hoefde ik me niet te haasten.

Met tape om de knie was ik klaar om te gaan. Ik sprak collega Mark in het startvak. Hij had plannen voor een mooie eindtijd. Die had ik ook. Weliswaar had ik mijn ambitie bijgeschaafd, maar de strategie zou me naar een tijd van rond de 4 uur brengen. Liefst met een ‘negative split’, een snellere tweede helft dan eerste helft.

Het startschot klonk. Eindelijk mochten we beginnen, het avontuur ging van start. Angstvallig hield ik mijn horloge in de gaten om niet te snel te starten. De eerste 20 km wilde ik op 5:41/km lopen, bijna een minuut langzamer dan mijn snelste trainingskilometers. Op dit rustige tempo zou ik precies na 4 uur finishen.

De eerste kilometers was ik echt aan het genieten. Veel toeschouwers langs de kant en het eerder genoemde heerlijke loopweer geven echt vleugels. Ik had ook geen last van mijn knie.
Na een kilometer of 5 raakte ik in gesprek met een vader en zijn dochter (zie foto hieronder). Zij liep ook haar eerste marathon. Samen hielden we de tussentijden in de gaten. Zo liepen we al kletsend de kilometers weg en sloten we aan bij een grotere groep van zo’n 15 lopers die allemaal rond de 4 uur wilden finishen.

vader-en-dochter

Zo schoot het lekker op. De eerste 18 kilometer verliepen moeiteloos. Natuurlijk moest ik even glimlachen bij 14 kilometer, mijn maximale afstand in de training. Na 18 kilometer liep ik samen met een andere loper ongemerkt weg uit dat groepje. Deze lichte versnelling was voor mij het begin van een nieuwe fase in de wedstrijd. Na 20 km kreeg ik een bidon van mijn vriendin en besloot ik het tempo verder op te voeren. Zo liepen we samen over de finish waarop mijn loopmaatje even stopte om op onze achterliggende groep te wachten.

Ik liep in mijn eentje door. Vanaf nu geen kilometertijden meer, maar lopen op hartslag. Ik voelde me nog fris, zeker in vergelijking met enkele tegemoetkomende lopers. Ongelofelijk dat sommige lopers met zo’n slechte techniek de finish halen. Maar goed, ieder zijn ding.

14-km-marathon-etten-leur

Vanaf km 23 liep ik Etten-Leur weer uit en na het viaduct over de A58 werd het rustig. Daar begon ook de mentale slag. Want waar denk je tijdens zo’n tocht nou aan? Mijn gedachten waren heel basaal: wat is mijn hartslag? Hoe voelt mijn lichaam? Heb ik dorst? Hoe ver nog tot de volgende drankpost? Hoe lang duurt het om mijn voorganger in te halen? Wanneer neem ik mijn volgende gelletje? Eigenlijk wel lekker.

“De marathon begint bij 30 kilometer” hoorde ik vooraf. Nou daar was ie dan, de drankpost op dit punt. Tijd voor mijn laatste gelletje. Bekertje sportdrank en water er achteraan en blijven lopen. Mijn hartslag zat nu continu op 152, mijn vooraf berekende maratonhartslag. Dit kon ik prima volhouden.

We liepen door het bos dat prachtige herfstkleuren had. Stilletjes merkte ik dat ik daar geen oog meer voor had. Het begon stiekem zwaar te worden. Een fotograaf riep dat ik er nog fris bij liep. Ik riep: “zo voel ik me ook”. Complete onzin natuurlijk, maar alles is geoorloofd om de moraal hoog te houden.

Vreemd hoe je kunt verlangen naar een punt waar je trouwe supporters staan. De mijne stonden op kilometer 35 en ik had ze echt even nodig. Het vasthouden van de hartslag werd steeds lastiger. Mijn beenspieren voelden verzuurd aan. Eindelijk, daar waren ze. Een slok water, bemoedigende woorden en ik liep nog steeds.

Het plan was om vanaf dit punt nog wat te versnellen om te kijken wat erin zat. Dat plan heb ik ongeveer 2 kilometer lang uitgevoerd. Daarna merkte ik dat de pijp echt leeg was. Het aftellen was begonnen. De snelheid zakte een beetje in. En dan gaat het tussen de oren zitten. Hoe ver is het nog? Nog maar 5 km, 1/8e deel. Met mijn huidige tempo is dat maar 28 minuten. Shit, 28 minuten is echt nog heel lang….. Zo ging het ongeveer in mijn gedachten tot de laatste kilometer.

Het besef was er al heel lang. Stiekem fantaseerde ik al over de finish. Armen in de lucht, pure blijdschap, rauwe emoties. Ik ging dit afronden. Wat ik vooraf niet voor mogelijk hield werd toch waarheid, ik zou de marathon uitlopen. De laatste kilometer ging in een roes. Vlaggen, daar is de finish, daar in die bocht. Maar helaas, het was nog 200 meter verder. Een eeuwigheid later liep ik over de finish. Ik vergat mijn handen omhoog te steken, maar wat maakt het uit? Ik heb het gewoon gehaald! In 3:54:08 en met mijn ‘negative split’.

maraton-etten-leur-uitslag
tussentijden-marathon-etten-leur

/0 Reacties/door

Singelloop Breda, kan het nog sneller?

Een hardloopwedstrijd in je eigen stad. Het blijft iets magisch. Aangemoedigd worden door bekenden. De route die je herkent. Veel bekenden die meelopen. En natuurlijk mijn eigen klanten aan de start met alle emoties die daarbij horen. Zenuwachtig voor het startschot, vermoeidheid onderweg en blijdschap bij de finish. Dat is wat training geven zo leuk maakt!

Mijn eigen race ging verrassend goed. De dagen voorafgaand aan de Singelloop was ik een paar nachten weg met weinig slaap en veel activiteit. Zondagochtend was de kop koffie echt nodig om mij wakker te krijgen. Ideaal is anders.

Om 11:00u ben ik naar de verzamellocatie van CIOS Goes Breda gegaan, waar ik docent ben. Met ongeveer 50 studenten, ouders en collega’s liepen we de 10 km. Een bonte mix van ervaren lopers en first-timers. De laatste tips werden uitgewisseld, de startnummers opgespeld en toen vertrokken we naar de start.

Ik had vooraf twee doelen gesteld. Ik wilde onder de 43:30 finishen (4:20 per km) en ik wilde een vlakke race lopen met misschien zelfs een negatieve split. Dat is een snellere tweede helft dan eerste helft van de race.

Daar aangekomen bleek het startvak bomvol te zitten. We moesten dus buiten het startvak wachten en pas na het startschot konden we het vak in. Dus met ruim 2 minuten vertraging liepen we over de start. Wat mij betreft een verbeterpuntje voor de organisatie: een apart startvak voor de bedrijvenloop of een extra startvak voor lopers tussen de 45 en 50 minuten.

Met enkele duizenden lopers start je op brede wegen, maar is er eigenlijk nauwelijks plek om in te halen. En ik had er zin in. Dus is het vervelend als ‘langzame’ lopers links van de weg lopen. Ik gun iedereen zijn eigen race en asfalt, maar laat links ruimte over om in te halen. Dat is lopersetiquette die nog niet iedereen kent.

Zoals gezegd had ik er zin in om gas te geven. Het voornemen om wat behouden te starten ging de eerste kilometers al de prullenbak in. Ik zat tegen mijn omslagpunt aan en liep onder de 4 minuten per km. Na 2 km heb ik even aan de noodrem getrokken. Met dit tempo zou ik mezelf over de kop lopen. Het was tijd om het strijdplan op te pikken. Tot 5 km een tempo van 4:30 per km, daarna versnellen tot 4:10 – 4:20 per km.

Na 4 km kwam ik lekker in het ritme. Ik genoot van het parcours en de bandjes langs de weg. De Singelloop staat bekend als muzikaalste loop en dat was goed te horen! Er was genoeg ruimte om mijn eigen tempo te lopen zonder anderen te hinderen. Mijn naam werd een paar keer geroepen en zwaaide naar wat bekenden. En zo ging het hard richting het 5 km punt. Net hiervoor moesten we een fietspad op en werd het weer dringen, irritant!

Na 5 km ging het gas erop. Daar moesten de beentjes even aan wennen. Een trekkerig gevoel in de hamstrings en kleine steken in mijn maag waren het gevolg. Met een beetje spelen in looptechniek trok dat een km later weer weg. Het hielp ook dat er een DJ stond die goede muziek draaide. Precies in mijn looptempo gaf me dat wel kippenvel.

Op het 7 km punt kwamen we langs onze verzamellocatie. De handjes gingen omhoog voor de foto. Het ging ook echt goed. Als het ontspannen voelt en oogt dan gaat het hard. Het laatste deel van het parcours diende zich aan en het begon inmiddels te regenen. Dat vond ik best lekker, maar het haalde me wel uit mijn concentratie.

actie

In het laatste stuk heb ik me dus een shop onder mijn kont gegeven. Focussen nu, want er kwamen scherpe bochten en gladde kinderkopjes aan. Een blik op mijn horloge leerde me dat ik ruim onder mijn streeftijd zat, kicken!

Nog een laatste scherpe draai rechtsaf en dan in volle galop naar de grote markt. Wat een mensenmassa! Net voor de finish kreeg ik de laatste aanmoedigingen van mijn vriendin en toen zat het er alweer op.

Met 42:26 heb ik ruim 4,5 minuut van mijn PR afgehaald. Dat is heel veel, terwijl ik in training ben voor een marathon. De tweede helft van de race ging ook sneller dan de eerste helft. Dus beide doelen zijn ruimschoots behaald. Ik heb lekker gelopen en was minder kapot dan vorig jaar. Ook nu ik dit stuk schrijf, daags na de wedstrijd, heb ik nergens last van. En dat geeft vertrouwen!

sterke-verhalen-vertellen

/0 Reacties/door